خوشا

خوشا سر به خاک کوی دلبر داشتن

 در مسیر عشق خود را باور داشتن 

همه شب تا به سحر اشک ریختن

 خاک او را توتیای چشم سر داشتن 

سوختنی همچو شمع در رهش

 مثل پروانه شمع را محور داشتن

 دفتر عقل را شستن از جان و دل 

عشق را چون گنجینه ای در بر داشتن

 روشن کردن خانه ی دل را به عشق 

دیده را به رواق منزلش منظر داشتن

گاه برای دل  از دل  مینویسم بی وزن بی قافیه بی روش فقط از روی عشق