.....

به خرابات روم بهر نگهداری دل             
تا بر پیر کنم شکوه ز بیماری دل

او شب و روز بسوزد به غم عشق بتان        
من بسازم به غم و رنج و گرفتاری دل

اشک من سرخ و رخم زرد و موی سپید        
 روز من گشته چو شب بهر سیه کاری دل

هرچه کردیم علاج دل بیمار نشد                
تنگ شد حوصله از بهر پرستاری دل

خواب هرگز نکند آنکه دلش بیدار است          
ما شبی صبح نکردیم به بیداری دل

چه زیان ها که نمودم ز ره دلخواهی             
چه ملامت که کشیدم به هواداری دل

ای ( فنا ) چاره دردت نتوان کرد مگر             
اشک خونین و دعای سحر و زاری دل

علامه ملاعلی معصومی همدانی